Vijftig

Uit deze bundel:

Vormsel

steen
legt zich neer
aan de rand van de zee
en het water brokkelt
de landtong af

steeds het schip
dat mijn broer naar de sloop moest brengen

aan de kade zwaaide ik
naar de gaten in de huid van de tanker
oppervlakkige roestplekken

onderweg woedde een storm
het verhaal van vergaan
is nu niet ter zake

windkracht tien

mijn broer vormde een kleurrijk dier
uit zacht steen

als je het aanraakt
komt er slijpsel aan je vochtige handen

hij zwijgt met de stem van de zee