Vijf tijdkringen

Uit deze bundel:

Koestering

als zij wanneer waar en wie weet niet
doosjes vogels openmaakt
nog niet erg aan hun nest ontgroeid
gewend aan een doezelig doe maar mij voedsel
stuiven ze domweg niet op uit hun dons
klinkt zelfs het tsjilpen te laat uit hun snavel
maar maken ze haar — hun broednest hun moeder —
tot talenloos wonder een tovenares

Nomade 1

Toch niet om te bidden
buigt zij het hoofd
likt zij haar lippen

hangt aan de aarde
bijt in het zand

de bergen verzetten geen pas
houden zich op de vlakte
hoog overeind en afzijdig

wie is er wijs
wijs mij de weg
om bij haar te komen

wie weet hoe licht
licht in het hoofd
zij kan buigen

hoort in haar woorden
uit zand en uit speeksel
hoe grond wordt gevormd